Niet bang zijn voor het moeilijke verhaal

‘Jongeren die buurtbewoners van fietsen aftrapten, in elkaar sloegen en dit filmden.’ David weet als doorgewinterde wijkmanager wat het inhoudt als een stad in paniek is. Zijn kennis, ervaring en levenswijsheid neemt hij mee in zijn nieuwe rol als projectleider Wijkaanpak.

David maakte kennis met de rauwe werkelijkheid in achterstandswijk Poelenburg in Zaandam. Hij werkte hier 4,5 jaar als wijkmanager. Het was in de tijd van de ‘treitervlogger’ die in 2016 alle kranten haalde en het middelpunt werd van een nationale rel. ‘Heel Nederland stond op z’n kop door de ‘treitervlogger’, ook wel bekend als tuig van de richel,’ herinnert David zich.

Sinds oktober 2023 is David actief als projectleider Wijkaanpak in Beverwijk. Zijn opdracht is duidelijk maar niet eenvoudig: het verbeteren van wijken die extra aandacht vragen op gebied van uitstraling, leefbaarheid en saamhorigheid. Zodat deze wijken fijnere plekken worden voor bewoners, bezoekers en ondernemers.

‘De kunst is om zelf af te dalen in de wijk’

Hoe doe je dat? Jongeren behoeden voor ‘het slechte pad’? Meer gelijke kansen creëren? Hoe zorg je ervoor dat mensen verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen leven? David: ‘Het belangrijkste is dat we de échte problematiek achter de voordeur leren begrijpen. Als projectleider Wijkaanpak ben je de oren en de ogen van de wijk. Je wilt de sfeer voelen en de problemen in de praktijk aanschouwen. Anders kan je geen zinvol plan van aanpak maken en uitvoeren.’ David weet heel goed wat de belangrijke thema’s zijn: gezondheid, aandacht hebben voor werk, veiligheid, kansengelijkheid, jongeren en wonen.

Dat zijn allemaal woorden, maar het komt uiteindelijk aan op daden. Volgens David moet je daarvoor de bewoners leren kennen en… de bewoners elkaar.

‘Ik wil het verschil maken door in de belevingswereld van inwoners te stappen’

‘We hebben geen idee wat er écht speelt. Vermoeden is niet genoeg. We moeten de taal van de inwoners leren spreken. In hun wereld duiken. Vindt er een incident plaats? Dan zitten we er meteen bovenop en gaan het gesprek aan. Wij van de gemeente zijn er. Ter plaatse. Wij beleven gebeurtenissen in de stad mee.’

Je hebt goede mensen nodig om zo’n opdracht te volbrengen. Mensen met lef en vertrouwen, die net als David gemotiveerd zijn om moeilijke, maatschappelijke dynamiek in goede banen te leiden. Naar zulke professionals blijft David op zoek.

Hij waarschuwt: ’Zonder relatie geen prestatie. Je hebt elkaar nodig. We moeten elkaar vast kunnen houden op moeilijke momenten. Alleen stel ik vrij weinig voor.’ Daarom stelde hij een operationeel team samen dat eens in de drie weken samenkomt. Dit zijn collega’s van de gemeente, maar ook andere partners zoals wooncorporaties, wijkagenten en professionals uit het onderwijs.

‘Iedere Beverwijker moet trots zijn op de wijk waarin hij woont’

David besluit: ‘We moeten het verhaal doorgronden. Mijn moeder zei altijd: laat je nooit leiden door angst, angst is een slechte raadgever. We willen een lerende organisatie blijven en daarom mag je fouten maken. We trekken met open vizier ten strijde. Het doel? Iedere Beverwijker moet trots zijn op de wijk waarin hij woont.’